Wat een beginnersfout !

- De context -
Rustig reed ik met Masdar door het bos. Masdar is op een buitenrit altijd zeer moedig en loopt zonder problemen als eerste paard. Rustig in stap waren we aan het genieten van de heerlijke natuur. Zowel Masdar als ikzelf genoten ervan. Iedereen die dit al eens ervaren heeft zal dit heerlijke gevoel zeker erkennen.

- Het ongeval -
Dan toch maar eens kijken op de ruiterkaart of we het goede pad volgen, argeloos plooi ik de kaart open om te kijken.
Dan bedacht ik mij, met open kaart, hmmm Masdar zou hier wel eens kunnen van schrikken. Nog voor ik de kaart dicht geplooid had bokte Masdar weg.
Niet één keer, nog een 2de keer en 180 graden draaiend nog eens... Dit was teveel voor mij, een direct contact met de grond leek niet meer te vermijden.

Nog banger was ik om een hoef van de bokkende Masdar in mijn gezicht te krijgen. Zolang mogelijk hield ik me in het zadel, goed observerend waar de hoeven van Masdar wel ergens heen vlogen om me dan helemaal te laten vallen op de grond.

Zwaar viel ik op mijn rechterschouder. Snakkend naar lucht ben ik recht gekropen. Wat een angstig gevoel om niet te kunnen ademen. Na eindeloze seconden ging ademen makkelijker. Dan rustig bewegen of alles nog netjes in mekaar zit. Ja, bewegen zonder veel pijn ging ook.

Na wat rust zei Kathleen, mijn bijrijder : "Ivo je ziet wel erg bleek". Hier had ik zelf totaal geen gevoel bij.

Daarna hebben we gekozen om wandelend de terugweg aan te vatten. Na ongeveer een half uur wandelen durfde ik het wel aan om terug in het zadel te kruipen om thuis te geraken, elke stap van het paard dit immers pijn.

- De thuiskomst -
Toegekomen op het thuisadres werd pas de ernst duidelijk, bibberend (van de shock) kroop ik in bed om te rusten, bewegen was geen optie meer.

- Nu echt naar huis -
De dag erna toch nog de paarden op trailer kunnen laden en naar huis gereden.
Dit bleek dus stevig gekneusde ribben te zijn. Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad. Ondertussen kunnen we toch weeral bewegen.

Dus al bij al valt het nog mee...
Moraal van het verhaal : wees altijd voorzichtig met ruiterkaarten :-).

Ik wens iedereen veel plezier met leuke buitenritten in het bos.
Foto's van dit incident zijn niet beschikbaar....

We hadden grote rechthoekige balen besteld... bleek dat deze 2.5m breed zijn en dus niet door de poort gingen. Ene baal hadden we door kanteling al binnen kunnen leggen. De 2de baal was blijven liggen, deze moest manueel binnen gedaan worden. Dankzij onze ge-engageerde verzorgers was dat op 1.5u gefixt. Veel handen maken licht werk - hooi binnen !

Vandaag hadden we het plan om er een paar dagen op uit trekken om heerlijke buitenritten te doen...We wilden met Dakota en aura op pad. Dakota besliste er anders over. Na 2 uur om hem op de camionette te krijgen ging hij zo te keer dat we hem terug hebben afgeladen. De goede toeschouwer ziet dat we met masdar zijn toegekomen. Na een rustige autorit rustig kunnen hooi eten in een paddockje... yeeeaa

Het is weer enkele weken geleden dat Jade aan haar linkerachterbeen gekwetst was. De huid op haar been was 10 cm open gescheurd waardoor het een grote gapende wonde was. Op zich geen spieren of pezen geraakt.
De huid is ondertussen goed genezen. De draadjes zijn eruit en eind deze week kunnen ook de nietjes eruit. We waren vooral bang voor een ontsteking. Dit gevaar is ondertussen geweken. Vanaf volgende week kunnen we het werken stilletjes aan weer opbouwen.
Het is heerlijk om in de stal te gaan zitten bij Jade, de manier ze dan contact zoekt en aanwezig is. Toch fijn om zo een maatje te hebben.
Jade is mijn topmaatje en niet alleen het mijne 🙂